Χειμωνιάτικη Σαμαριά In unique solitude

Ρ ωτήστε να σας ονομάσουν ένα φαράγγι της Κρήτης και η πιο πιθανή απάντηση που θα λάβετε είναι το φαράγγι της Σαμαριάς. Το γεγονός ότι είναι διάσημο και τόσο ευρέως γνωστό, ένα πράγμα μπορεί πρακτικά να σημαίνει: όταν θελήσεις να το διασχίσεις, θα το κάνεις με παρέα πλήθους. Για τούτο και όταν κατατέθηκε η πρόταση να το περάσουμε στα τέλη του Νοέμβρη, το είδα σαν απίστευτη ευκαιρία. Όχι μόνο θα μπορούσαμε να απολαύσουμε το μεγαλείο του φαραγγιού σε πλήρη ηρεμία – καθώς τέτοια εποχή είναι κλειστό στο κοινό (*) – αλλά θα το κάναμε και σε μια περίοδο που δεν το είχα ξαναδεί.

Φτάσαμε στην είσοδο του φαραγγιού το μεσημέρι. Στο οροπέδιο του Ομαλού τα σύννεφα είχαν πυκνώσει από πάνω μας δημιουργώντας ένα ομιχλώδες τοπία, εξόχως εντυπωσιακό. Μας βλέπω να περπατάμε στη βροχή, σκεφτόμουν από μέσα μου, αλλά περιέργως αυτό δε με άγχωνε, αντίθετα μου δημιουργούσε περισσότερο ενθουσιασμό. Έβγαλα τη φωτογραφική από τη θήκη, έδεσα γερά τα παπούτσια μου και ακολούθησα τους συνοδοιπόρους μου στη κατάβαση προς τη καρδιά του φαραγγιού.

Η μοναδική θέα προς το καλυμμένο με ομίχλη Γκίγκιλο με καθήλωνε σε κάθε βήμα με αποτέλεσμα να ξεμείνω πίσω. Μου ήταν αδύνατο να μη χαζεύω το θέαμα που δημιουργούσαν τα σύννεφα καθώς κυλούσαν πάνω στα άγρια βράχια που ορθόνωνταν μπροστά μου. Στο μυαλό μου η λέξη μεγαλείο ηχούσε συνέχεια. Είχαν περάσει δυο-τρία χρόνια από τη τελευταία φορά που πέρασα το φαράγγι και η αλήθεια είναι ότι είχα ξεχάσει το πόσο μεγαλοπρεπές και επιβλητικό είναι.

Προχωρώντας βαθύτερα μέσα στο φαράγγι, ο καιρός άρχισε να καθαρίζει. Πλέον όμως βρισκόμασταν μέσα στο δάσος και πλάι στη κοίτη του ποταμού. Οι εικόνες άρχισαν να αλλάζουν καθώς το βλέμμα πλέον στρεφόταν πιο χαμηλά.

Χρειαστήκαμε γύρω στις δυόμιση ώρες για να φτάσουμε στο προορισμό μας. Το παλιό οικισμό της Σαμαριάς, που τώρα στέγαζε τους φύλακες του δρυμού. Εκεί θα περνούσαμε τη βραδυά. Σε τέλεια ηρεμία.

Είναι περίεργο να μένεις σε ένα μέρος στη φύση και να μην υπάρχει τηλέφωνο, internet, αυτοκίνητα – πρακτικά κανείς άνθρωπος σε ακτίνα χιλιομέτρων. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν ο άνεμος, το νερό και οι μιλιές μας. Ετοιμάσαμε δείπνο και καθήσαμε γύρω από το τραπέζι να μοιραστούμε τις ιστορίες μας και το κρασί μας. Η ηρεμία του βουνού δε σου άφηνε άλλη επιλογή από το να καθαρίσεις το μυαλό σου και να ηρεμήσεις.

Ξυπνήσαμε το πρωί για να βρούμε ένα τέλειο καιρό για περπάτημα. Ήλιος με συννεφάκια στον ουρανό, ιδανική θερμοκρασία. Αρχίσαμε την ανάβαση προς το πύργο της Σαμαριάς – ένα παλιό (επί τουρκοκρατίας θαρρώ) πύργο που είχε σκοπό να επιβλέπει το φαράγγι. Αν και έχω επισκεφτεί τη Σαμαριά πολλές φορές, αυτή ήταν η πρώτη φορά που περπατούσα έξω από το βασικό μονοπάτι προς άγνωστα σημεία για εμένα στο βουνό.

Η θέα από το πύργο ήταν φανταστική, μιας και για πρώτη φορά έβλεπα τη κοιλάδα του φαραγγιού από ψηλά. Ήταν σαν να ανακάλυπτα ξανά ένα ήδη γνωστό μέρος. Παρασυρμένοι από τον ενθουσιασμό μας, συνεχίσαμε τη πορεία ακόμα πιο βαθιά στο βουνό, μέχρι τη πηγή που τροφοδοτεί τον οικισμό με νερό. Αφού ξεδιψάσαμε, αποφασίσαμε ότι ήταν η ώρα της επιστροφής στο χωριό.

Εκεί ξεκίνησαν και τα δύσκολα. Αντί να συνεχίσουμε το μονοπάτι κατηφορικά προς την έξοδο του φαραγγιού στην Αγία Ρουμέλη, πήραμε την ανηφόρα με στόχο να φτάσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε τη προηγούμενη μέρα. Ότι ξεκίνησε με ενθουσιασμό, εξελίχθηκε μετά από κάποια ώρα σε κούραση και για εμένα έφτασε στα όρια της εξάντλησης. Ήμουν σχεδόν έτοιμος να τα παρατήσω όταν άκουσα τις φωνές από τους άλλους ότι είχαν φτάσει στην έξοδο. Λύτρωση! (δεν είναι και τυχαίο που δεν υπάρχουν φωτογραφίες από το δρόμο της επιστροφής….).

Τη στιγμή όμως που έβαλα μπρος το αυτοκίνητο, είχα ήδη ξεχάσει τη κούραση μου. Ένοιωθα ευτυχισμένος και χαμογελούσα στη σκέψη του τί κάναμε. Και η σκέψη μου ήταν πλέον ότι θα έπρεπε να προσπαθήσω να δυναμώσω για να μπορέσω να επαναλάβω κάποιο τέτοιο εγχείρημα.

Ανδρέας,
Φαράγγι Σαμαριάς, Κρήτη, 2016.

 

 

(*) η είσοδος μας στο φαράγγι έγινε μετά από σχετική γνώση και άδεια από τις αρμόδιες αρχές του Εθνικού Δρυμού. [Συνεχίστε την ανάγνωση της ιστορίας]

4 comments

  • How did you get the special permit from the national park authority? We are experienced backpackers and would love to be bale to hike down the gorge this Christmas time. Thanks!

    • Hi there!!
      We went there under the permit of the Forestry Department for a specific assignment. They arranged for everything. Hikers, mountaineers and everyone else that may require a permit, I think that you should ask at the Samaria National Park management body. The service’s site is this one: http://www.samaria.gr/en/home-2/ . However, I should stress that during the time that you want to go, it is very probable that there will be a lot of snow in the mountains and rain. As such, the gorge is risky (slippery and in many crosses there could be a lot of water coming down making them hard to cross) and it is not really recommended to go. The gorge closes for security reasons during winter time. So maybe a permit will be hard to get and for good reason. We went there during last November (2016), before any snow in the mountains and as you can see in the photos, during generally good weather days.

      If you cant make it this time, I would recommend to hike the gorge in May, during the first days it officially opens (this is not fixed and depends on the weather and the level of water in the gorge). During spring time it is really nice. Also as a hint: the local mountaineering club of Chania (ΕΟΣ Χανίων – https://www.eoshanion.gr/) usually organises a two day hike at the gorge every year, just before the gorge officially opens to the public. There are limited people who can go, but you can contact them early in advance to check if you can secure a place. It is a great experience. 🙂

      Hope I helped!

  • Hello!

    How did you obtain the permit to hike in the winter months? I have attempted to reach out to the park (info@samaria.gr) a few times and have not gotten a response. Guide service companies have not gotten back to me either. Any advice helps!

    Thanks!

    Alex

    • Hey Alex! As I mentioned in a comment here asking the same thing, we entered the park under the permit of the Forestry Department for a specific assignment and they arranged everything for us. If you dont get any reply through emails, I would consider calling the park management body directly or even paying a visit to their offices. Why do you want to hike the gorge in winter time? In general it is closed for safety reasons. Have you ever hiked the gorge before? Are you familiar with the territory? Guide service companies wont operate in the gorge during winter time. If you are skilled hiker/mountaineer/climber you may also try to contact the local mountaineering club of Chania (EOS Chanion – http://www.eoschanion.gr ) for further instructions or better contact guidance than I am able to provide.

      Best,
      Andreas

Submit a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.